διοξειών

διοξειῶν, η και δι' οξειῶν (Α)

η συμφωνία υψηλών τόνων, η πέμπτη στη μουσική κλίμακα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δι (α)·* + γεν. οξειών (ενν. χορδών) τού θηλ. οξεία τού επιθ. οξύς*].